- incingo
- incingo, xi, ctum, 3, v. a. [in-cingo, to enclose with a girdle; hence], to gird, gird about, surround (mostly poet. and in postAug. prose; not used by Cic. in prose; esp. freq. in the part. perf. ):
(aras) verbenis silvaque incinxit agresti,
Ov. M. 7, 242:urbes turritis moenibus,
id. Am. 3, 8, 47:incingi zonā,
id. H. 9, 66:Arcadiam Peloponnesiacae gentes undique incingunt,
Mel. 2, 3:pars sese tortis serpentibus incingebant,
Cat. 64, 259.—Mid.: (Tisiphone) Induitur pallam tortoque incingitur angue,
Ov. M. 4, 483:nitidaque incingere lauro,
i. e. crown thyself, id. ib. 14, 720.— In part. perf.:incinctus cinctu Gabino,
Liv. 8, 9, 9:Gabino cultu,
id. 10, 7, 3: (Furiae) caerulea incinctae angui incedunt, Poët. ap. Cic. Ac. 2, 28, 89:ambae (Nymphae) auro, pictis incinctae pellibus ambae,
girded, Verg. G. 4, 342; id. A. 7, 396; cf.Lares,
Ov. F. 2, 634:incinctus tunicas mercator,
id. ib. 5, 675; cf. id. M. 13, 894:(fons) margine gramineo patulos incinctus hiatus,
enclosed, id. ib. 3, 162.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.